Takım sporları takım sinerjisi, ekip ruhu, birlikte hareket etme uyumu, takım içi iletişimle gelişen çoklu olasılıklar bütünüdür. Çünkü asıl ve yedek kadro olarak pek çok oyuncu vardır. Stratejik olarak takım oyunlarında, takım stratejisi ve takım hücumu veya savunması varken, bireysel sporlarda kişinin kısmen kendi öz-stratejisi-disiplini ve kendi hücumu ile savunması vardır. Bu durum ileriki yıllarda yani iş, sosyal ve özel hayatta kendini daha farklı şekilde ifade edecek biçimde kişide kendini gösterecektir.

Bireysel spor yapanlar daha çok içine kapanık, kendini korumacı, bireysel olarak sorunları çözme eğiliminde, obsesyon geliştiren olasılığı olan, başkasından yardım isterken kırk kere düşünen yani çekinen ve rahat davranamayan bir yapıya sahip olabilir. Yıllar geçtikçe bireyselleşme, öfke krizleri, yalnızlaşma davranış ve hareketlerini insanlarla nasıl birlikte olacağını bilemediğinden olumsuz şekilde geliştirebilir.

Takım sporları yapan kişiler için de öfkeyi doğru yönde kullanamama, aktaramama gibi alışkanlıklar gelişebilir. Bunun yanı sıra dışa dönüklük, paylaşımcı, olaylara farklı perspektiften bakabilen, değerlendirebilen alışkanlıklar geliştirebilirler. Üzüntü ve sevincin paylaşılmasındaki rahatlık gibi durumlar olumlu şekilde gelişebilir. Hepimizin bir oyun alanı var. Sporcuların hayata bakış açıları da kendi oynadıkları oyun alanında erken yaşta gelişebilir. Nedir bu gelişen durumlar; Yaşadığımız her an kazanmak kadar kaybetmenin de olduğu. Başarmak için sadece bir seçeneğin değil pek çok seçeneğin olabileceği. Bunları gerçekleşirken insan ilişkilerinin sağlıklı olması (çünkü eğer aynı takımda kendini göstermek için çabalayan farklı rakipler doğmuş ise bu durumu idare etme becerisini öğrenmek) gerekliliği. Konuşma da ses tonu ve hitabın gelişmesi. Plan yapmak ve hedef geliştirmede bireysel ve ilişki içinde olurken nasıl davranılacağının öğrenilmesi ve sayamadığım pek çok düşünce ve buna sebep olan davranışın bütünü. Böylece saha oyuncuların kendilerini ifade ettikleri alanları yani dünyalarıdır. O dünya da var olma süreçlerini geliştirebilen kişiler ergenliklerini geçiş süreçlerinde ve yetişkinliklerinde dış dünya ile de benzer bir ilişkiyi projekte ederek hayat aktarma ve yaşamlarında var etme ihtimalleri yüksektir.

Tüm bunları değerlendirirken bir sporcu koçluğu hizmeti alan sporcunun dışında, antrenör ve menajerlerinde bu tür bir hizmete ihtiyacı olabilir.

Çünkü antrenör-sporcu-yönetim ilişkisi diğer yandan sporcu-menajer-antrenör-yönetim ilişkisinde antrenör ve menajer açısından zaman zaman, sporcular ve yöneticiler arasındaki dengeyi sağlıklı bir biçimde korumak ve yürütmek açısından önemlidir. Kaliteli bir şekilde özel ve sosyal hayatlarında var olurken, saha da bireysel olarak da antrenörün kendini göstermesi hem oyuncu için hem de yönetim için önemlidir.

SPORCU KOÇLUĞU NE FAYDA SAĞLAR?

Sporcu koçu, sporcunun daha başarılı olması için neler yapması gerektiğini bulmasına, kişinin kör noktalarını görmesine yardımcı olur. Başarı ya da başarısızlık sonucunda; sonucun sadece sayısal değerlerini görmek yerine, kişiyi bu noktaya götüren etkenleri de görebilmesine destek olur. Sporcu koçları, sporculara tam potansiyellerini geliştirmede yardımcı olur.

Sadece sporcularının performansını arttırmakla kalmaz, aynı zamanda olumlu düşünmeyi, takım çalışmasını, esnekliği, iyi bir iş ahlakını ve oyuna olan saygıyı ve sevgiyi teşvik eder. İyi bir gözlemci olabilmeyi ve sonuca giden yolu değerlendirebilmeyi sağlar. İç sesin kişiyi nasıl yönlendirdiği ve nasıl yönlendirmesi gerektiği ile aslında kendi işsel sessizliğini nasıl yakalayacağını öğrenir. İçsel dengeyi korumayı ve sürdürebilmeyi öğretir. Sporcunun kendisi için neyin gerekli olduğuna dikkat etmesini sağlarken zihnini kontrol etmesini ve susturmasına da yardımcı olur.

Sporcunun her zaman vücudunu dinlemesi ve verdiği mesajları doğru alması da önemlidir. Çünkü bir sporcu vücudunu koruduğu sürece spor yapabilir.